Wim Dobbelaere blikt vooruit naar de openingswedstrijd

Ge hebt zo van die spelers waar iedereen naar op kijkt. Nooit opgevend en met de juiste mentaliteit tussen de oren. Aan het woord Wim Dobbelaere. Een leuke babbel met hem aan de vooravond van onze openingswedstrijd.

Wim, hoe verloopt de kwetsuur ?
Gevoelsmatig gaat het zeer goed. Ookal stellen dokter en kiné dat het 6 weken zal duren vooraleer de scheur van 2,5 op 3cm volledig genezen zal zijn, ik houd de hoop dat ik eerder zal kunnen aantreden.
Ik volg alleszins de raad van de kinesist en doe dagelijks de oefeningen die hij mij geeft.

Als Oost-Vlaming ken je ongetwijfeld de tegenstander Erpe-Mere. Wat verwacht je van hen ?
Ik ken de ploeg en zijn spelers niet goed. De afgelopen weken hebben we wel getoond dat we ons beste spel moeten spelen om te kunnen winnen. Van onderschatting kan geen sprake zijn!
Het is duidelijk dat de vooropgestelde ambities ervoor zorgen dat elke ploeg die het ons gewoon al moeilijk kan maken het zal vieren als een overwinning.

Wat zijn de ambities dit seizoen met onze ploeg ? Hoe ver geraken we ?
We houden voorop om elke week gemotiveerd, enthousiast en met een gezonde dosis respect voor de tegenstander voor de winst te gaan. Ons doel is het kampioenschap.
In de bekercompetitie willen we zo ver geraken als mogelijk. Elke wedstrijd die we spelen, spelen we om te winnen. Ongeacht van welke reeks onze tegenstander is.
Als de aandacht verslapt, dan is Werner daar om ons zeer rechttoe rechtaan op ons plaats te zetten.

Je hebt natuurlijk al menige veldslagen meegemaakt in je carrière en op training is je truitje altijd nat. Hoe ver reiken nog je persoonlijke ambities ? Uitbollen staat blijkbaar niet in je woordenboek…
Ik ben terechtgekomen in een ambitieuze en warme club. Zoals ik ook na mijn eerste telefoontje met de coach aanvoelde, heb ik bij Avanti opnieuw heel veel spelplezier gekregen. Ik voel er mij echt thuis.
Ik hoop zolang als mogelijk de boeiende rit omhoog met Avanti mee te maken. Als het van mij afhangt, zal ik nog lang niet op basketbalpensioen gaan. In tegendeel, nu Gabin (mijn jongste) 2,5 jaar is en ook zelfstandiger wordt, heb ik eindelijk terug de tijd en moed gevonden om de fitness te bezoeken.
De tijd kan ik niet terugdraaien, maar ik zal er alles aan doen om zolang als mogelijk te mogen basketten in deze ambitieuze club (in eender welke rol).
Ik hoop ooit met Avanti in tweede nationale te spelen, de reeks waar ik het grootste deel van mijn carrière heb doorgebracht. We zullen het moeten zien hoelang mijn lichaam het volhoudt… Voorlopig zijn er geen grote problemen. De spierscheur is het gevolg van mijn eigen koppigheid & het niet willen opgeven.

En het laatste woord…..
Ik wil ook nog Amandine bedanken, dat ze zo vaak ‘s avonds er alleen voorstaat met de kindjes, zonder er een probleem van te maken. 

BVB